Po drugiej wojnie światowej, w odradzającej się, a właściwie tworzonej na nowo strukturze gospodarczej w Polsce panowała zasada dotycząca przekazywania własności substancji gospodarczej użytkowanej  w okresie okupacji. Otóż, jeśli grunty, budowle, budynki, czy inna infrastruktura użytkowane były rolniczo, to po wojnie przekazywano je do resortu rolnictwa. Podobnie było w leśnictwie – ziemie związane z gospodarką leśną, budynki administracji leśnej, tartaki i inne budowle przekazano leśnikom do dalszego użytkowania i wykorzystania.

Tak też stało się z budynkiem Eberhardta Blocka w Bobolicach. Eberhardt Block był właścicielem ziemskim. Oprócz rozległych pól posiadał również tartak z dwoma dużymi trakami, budynek mieszkalny z biurem oraz budynek mieszkalny dla fornali i budynki gospodarcze. Obecnie w budynku mieszkalnym rodziny Blocków mieści się w Bobolicach Nadleśnictwo.

    Budowę budynku rozpoczął w 1874 roku Friedrich Block, dziadek ostatniego właściciela – Eberhardta Blocka. Bryła pierwszego budynku była o wiele mniejsza od obecnej. Obrys budynku obejmował jeszcze, od strony południowej, balkon, a więc stanowił ok. 2/3 obecnej kubatury. Budynek był dwukondygnacyjny, ze strychem i spadzistym, wielopłaszczyznowym dachem. Od początku elewacją całej drugiej kondygnacji była zielona boazeria. Był to jedyny taki budynek w Bobolicach i w najbliższej okolicy. Przez tę boazerię był charakterystyczny i rozpoznawalny.

    Równolegle z budową budynku mieszkalnego powstawał tzw. Kutscherhaus z czterema mieszkaniami, budynek dla fornali (Kutscher – woźnica), którzy zatrudnieni byli przy zwożeniu zaprzęgiem konnym drewna z lasu do tartaku Blocka, położonego po drugiej stronie ulicy, naprzeciwko budynku mieszkalnego. Tartak zaopatrywał w budulec miejscowe społeczeństwo, a także wysyłał tarcicę i belki do innych regionów.

    Następca Friedricha Blocka – jego syn Berthold Block, ojciec Eberhardta rozbudował budynek. Od strony wschodniej dobudował dalszą jego część. Do budowy stropu zastosował, po raz pierwszy w tamtych stronach, belki żelazne, a powstała pomiędzy nimi przestrzeń wypełniona została betonem. Elewacja drugiej kondygnacji dobudowanej części utrzymana została w tym samym stylu – boazeria z umocowanych  pionowo, pomalowanych na zielono, desek.

    Cały czas, w sąsiedztwie, funkcjonował budynek gospodarczy, w którym były stanowiska dla koni wożących drewno z lasu (ok. 6 szt.), kuźnia i inne pomieszczenia pomocnicze.

    W okresie wojny Nadleśnictwo funkcjonowało w niedużym, murowanym budynku  w osadzie leśnej Buszynko II. Niedługo po wojnie biuro  Nadleśnictwa przeniesiono do  opisanego wyżej budynku, należącego przez lata do rodziny Blocków. Od tego czasu budynek pełnił dwojaka rolę – role urzędu państwowego i rolę mieszkalną dla pracowników Nadleśnictwa. Biura Nadleśnictwa zajmowały znaczną część parteru budynku, a na pierwszym piętrze znajdowało się kilka mieszkań.